Lukacs immideacy ile mediation arasındaki diyalektik ilişkiden bahsediyor. Gerçeklik her halinde mediated durumdadır, ancak bir burjuva düşüncesi olarak unmediated, immideate empirical existence olduğu kabul edilebilir. Ideoloji de sanırım bu noktada beliriyor. In immidiacy, proletariat suffer where the bourgeios even if subjected to same self-alienation can feel at home.
Lukacs, History and Class Consciousness Studies in Marxist Dialectics, "Reification and the Consciousness of the Proletariat," 1971 MIT Press, pg. 149
"...the proletariat shares with the bourgeois the reification of every aspect of its life. Marx observes; "The propert-owning class and the class of the proletariat represent the same human alienation. But the former feels at home in this self-alienation and feels itself confirmed by it; it recognises alienation as its own instrument and in it it possesses the semblance of a human existence. The latter feels itself destroyed by this alienation and sees in it its own impotence and the reality of an inhuman existence."
pg.163,
"The methodological function of the categories of mediation consists in the fact that with their aid those immanent meanings that necessarily inhere in the objects of bourgeois society but which are absent from the immidiate manifestation of those objects as well as from their mental reflection in bourgeois thought, now become objectively effective and can therefore enter the consciousness of the proletariat. That is to say, if the bourgeois is held fast in the mire of immidiacy from which the proletariat is able to extricate itself, that is neither purely accidental nor a purely theoretical scientific problem. The distance between these theoretical positions is an expression of the differences between the social existence of the two classes."
Aklıma MEHA direnişçileri ile yaptığımız söyleşide, konuşan kadın emekçilerden birinin, "işçi sınıfı" , "emekçi dayanışması" gibi kavramları kararlılıkla kullanması, ve kullanırken yüzünde oluşan güçlü ifade ve ses tonu geliyor. Birkaç ay öncesine kadar siyasi eylemleri terorizm, bildiri dağıtanları terorist olarak algıladığını da ekliyor. Kazanılmış bir mücadele sonrasında bu kararlılık şaşırtıcı değil mutlaka. Ancak dinlerken bu kavramlara bu kadar inançla bağlanmasında başka bir denklik-birlik olduğunu düşünmüştüm. Lukacs okuru özne-nesne örtüşmesi, praxis, proletariat ve mediation kavramları üzerine düşünmeye itiyor. Yukarıdaki alıntıda, somut durumlardan oluşturulmuş bütünlüklü bir kavramsallaştırmanın, yabancılaşmanın çamuruna saplanmış proleterya için bir çıkış yolu olacağından bahsediyor Lukacs. Burjuva ise bu çamur içinde kendini evinde hissediyor Marx'a göre.
MEHA işçisinin bu kavramları kullanırkenki yüz ifadesi ile akademik bir ortamda bu kavramlar konuşulurkenki yüz ifadelerini ister istemez karşılaştırmak durumunda kaldım. İşte bu fark Lukacs'tan yaptığım alıntının son cümlesinde saklı herhalde. Sınıfların varoluş biçimleri arasındaki indirgenemez fark. Evet entellektüelleri proleter-burjuva ikiliğinde anlamlandırmak mümkün değil ancak bu kavramların/kavramsallaştırmanın bir kurtuluş yolu olarak görüldüğü, coşkuyla telaffuz edildiği bir entellektüel ortam sanırım burjuva düşüncesinin çamuruna saplanıp kalmaya mahkum. MEHA direnişçisi ise bana geçici de olsa o çamurdan kendini kurtarmış gibi göründü. Tabi total bir hareket olmadığı sürece geçici olduğuna bir daha vurgu yapmak gerekir.
pg. 172,
"...while the process by which the worker is reified and becomes a commodity dehumanises him and cripples and atrophies his 'soul' - as long as he does not consciously rebel against it- it remains true that precisely his humanity and his soul are not changed into commodities. He is able therefore to objectify himself completely against his existence while the man reified in the bureaucracy, for instance, is turned into a commodity, mechanised and reified in the only faculties that might enable him to rebel against reification. Even his thoughts and feelings become reified."
